تاریخچه پیدایش فندک به سال ۱۸۲۳ و اختراع نوعی «آتش زنه» توسط یوهان دوبراینر، شیمیدان آلمانی بر می‌گردد.

شعله خفیف اولین فندک تاریخ، حاصل آزاد شدن هیدروژن بر اثر واکنش شیمیایی و تماس با اسفنج پلاتینیوم و اکسیژن هوا بود.

این فندک اولیه هرچند ایمن و قابل حمل نبود، اما تاریخچه پیدایش فندک را وارد مرحله جدیدی کرد.

با اینکه که کبریت سه سال پس از اختراع فندک دوبراینر اختراع شد، اما این فندک تا ۱۸۸۰ در بازار رواج داشت.

کم کم کبریت‌های بی‌خطر جای فندک را گرفتند تا اینکه کارل اوئر فون ولسباخ، شیمیدان اتریشی در ۱۹۰۰ فندک‌های قابل حمل چخماقی با سوخت نفتی را اختراع کرد.

فندک‌های چخماقی اولیه در دو شکل متفاوت رومیزی و جیبی عرضه می‌شدند.

فندک‌های چخماقی که امروزه بین کلکسیونر‌ها معامله می‌شوند یادگار سال‌های ۱۹۰۰ تا ۱۹۳۰ اروپاست.

در این سال‌ها برند‌هایی «رانسون» و «کالیبری» با طراحی‌های جذاب و فندک «زیپو» که در باد خاموش نمی‌شد، فندک را به کالایی تزئینی تبدیل کرد.

به تدریج فندک‌های گازی و الکتریکی هم جای خود را در تاریخچه پیدایش فندک باز کردند.

علاوه بر این فندک‌های گازی هم در راه بودند…

فندک الکتریکی «اِی ال لایتر» که در سال ۱۹۳۵ تولید شد خیلی زود جای خود را به فندک «برقی حرارتی» داد که در خودرو هم استفاده می‌شد.

اما اولین فندک گازی به نام «کریلیون» در سال ۱۹۵۰ تولید شد.

کریلیون که از گاز بوتان استفاده می‌کرد سبک بود و بوی نفت نمی‌داد.

همین مساله باعث شد تا امروز فندک‌های گازی رایج‌ترین نوع فندک باشند.

سوخت گازی فندک ها باعث تغییرات بزرگی در تاریخچه‌ی فندک شد.

کم کم فندک به کالایی پرمصرف و ارزان تبدیل شد.

دیگر فندک یک کالای لوکس ، فقط برای طبقه‌ی ثروتمندان نبود.

فندک‌هایی ارزان قیمت و پلاستیکی به نام «کریکت» در سال ۱۹۷۰ روانه بازار‌ها شدند.

برند کریکت یک برندی هلندی بود.

فندک‌های «بیک» هم در سال ۱۹۷۳ با شعار «سبکتر و ارزانتر» خیلی زود محبوب شدند.

همچنین از سال ۱۹۶۵ به جای چخماق، تکنولوژی «پیزو الکتریک» برای تولید جرقه در فندک‌های یکبار مصرف استفاده می‌شود.

تاریخچه پیدایش فندک به سرعت ورق می‌خورد و هرروز انواع مختلف تزئینی، صنعتی و.. در مدل‌های جدید وارد بازار می‌شوند.